Geachte Redactie en alle geliefde Eastermarders,

Met zorg en verdriet hebben wij kennis genomen van het voornemen van de gemeente T-diel om de lindebomen langs het Wâltsje te kappen. Het is gelukkig nog een voornemen en geen besluit, maar toch. Wij zijn geen oorspronkelijke inwoners van Eastermar, maar dit besluit kwam voor Ada en mij als een ware schok.

Wij zijn hier in 2006 komen wonen en werken in Meerzigt. Wij hebben destijds grondig onderzoek gedaan naar de economische mogelijkheden in Eastermar. Marktonderzoek destijds uitgevoerd door onderzoeksbureau ‘Goeast’ toonde al aan dat er (weliswaar op de lange termijn) een geweldig groeipotentieel zit in de Fryske Wâlden en specifiek in Eastermar, zeker vanwege de centrale ligging en de unieke natuurgebieden waardoor het is omgeven.

Maar als zakenman en –vrouw neem je niet alleen je beslissingen op basis van onderzoeken, cijfers en rapporten. Een echt zakenmens neemt zijn beslissingen ook op basis van een gezond stukje intuïtie, wat men ook wel pleegt te noemen: ‘het onderbuikgevoel’.

Dat gevoel was voor ons in 2006 het aanzien van de lindebomen op het Wâltsje, vredig spiegelend in het water in de nog wat waterige voorjaarszon. We waren meteen verkocht en hebben het voorlopige koopcontract nog die middag op laten stellen. En daar hebben we zeker geen spijt van gehad! Tot ons de afgelopen dagen het vreselijke bericht bereikte van ‘de grote kap’...

Ik fietste vanmiddag nog even een paar keer extra heen en weer langs deze unieke bomenrij en trof daar Gosse Koopmans, energiek als hij is, schilderend ‘zijn’ Wâltsje.  Maar het voelde anders. Het was gewoon niet zoals we gewoonlijk daar filosoferen over mens en dier en wetenschap en kunst. Nee, het was echt anders. We praatten wat over het bijzondere licht vandaag zo vroeg nog in het voorjaar, nog niet eens de eerste dag van april voorbij en ook over verfsoorten en het mengen van kleuren en natuurlijk over de kleuren van … ‘It Wâltsje’ .

Wel, Ada en ik zijn zakenlui in hart en nieren en we hebben van onze ouders geleerd dat er, hoe dan ook, gewoon brood op de plank moet komen; maar ik kreeg vochtige ogen toen ik zag dat deze geweldige kunstenaar nog op het allerlaatste moment, op het einde der tijden zou je kunnen zeggen, nog zijn laatste beelden van deze unieke linden vast wilde leggen op het voor hem zo vertrouwde doek. “Ja, wellicht de laatste, keer Gosse”, zei ik nog. Hij had zichtbaar moeite zijn  emoties onder controle te houden en knikte; zijn hoofd verschuilend onder zijn mooie ‘Van Gogh’ strohoed. Dat is toch verschrikkelijk triest !!

Ada en ik weten nog niet wat hier nu mee te doen. We voelen ons opstandig; wellicht bedrogen. Het is allemaal nog erg vers, maar ik moest vanmiddag, toen ik naar Omrop Fryslân keek en daar zag dat ook Steven de Jong zijn bedrijf te koop zet, vanwege zijn frustratie over een geheel andere kwestie; ja toen dacht ik wel: “OK, als het zo moet; als we het dan echt zonder onze lindebomen moeten stellen in Eastermar, dan kunnen we net zo goed een nieuwe start maken ergens op het Leidsche Plein of langs de Lijnbaan." Wij zijn er echt helemaal klaar mee!

Ja, we maken ons echt grote zorgen. Het ondernemersklimaat is toch al niet echt ideaal momenteel en het aantal hotelboekingen is sinds de crisis al behoorlijk teruggelopen, dus we moeten al onze reserves al aanspreken, maar als straks de ‘beammen’ er niet meer zijn, dan kunnen we net zo goed de tent sluiten.

Dit is misschien een wat emotionele reactie, maar wij willen graag in Eastermar blijven wonen en werken en daarom vragen wij alle Eastermarders KRACHTIG verweer te tonen tegen deze absurde ingreep van de gemeente!

AKTIE ! AKTIE !  AKTIE !

Mei Freonlike Groetnis,

Ada en Heymen van Meerzigt

58297344

Oar doarps- en ferieningsnijs:
Ek nijsgjirrich: